Brownsberg, Salsa en Schieten

Weer wat weken verder en weer genoeg meegemaakt. Inmiddels loop ik al goed achter met verhalen. Met het huiswerk en ander typwerk voor stage heb ik niet altijd evenveel zin om ook een verhaal voor mijn blog te maken, excuus hiervoor.

In het weekend van drie en vier november ben ik op trip geweest naar Brownsberg. Via Blue frog werd dit aangeboden voor een goed prijsje en zo ging ik dus mee. De mensen die meegingen had ik niet eerder ontmoet. Ik had begrepen dat er vrijwilligers mee gingen dus dat zou vast goed komen. En dat kwam het ook!
Die zaterdag moesten wij ons verzamelen bij het kantoor. De vertrektijd was acht uur, ik zorgde er voor dat ik iets eerder aan kwam om mijn spullen nog in de auto te kunnen doen en om mijn fiets veilig te parkeren. Ik moest mij nog haasten omdat ik, zoals gewoonlijk, op het laatst nog van alles moest pakken en doen. Dat was nergens voor nodig want meneer de chauffeur kwam ruim een half uur te laat, hij moest nog tanken en dingen doen…. (Surinaamse mentaliteit, heel gewoon hier) In het dagelijks leven, op het werk en tijdens het uit eten ben ik dit wel gewend. Maar voordat een trip begint kan ik me er toch wel aan storen. Maar goed, no spang, we waren onderweg!
We kwamen eerst aan bij stoneiland waar we lekker konden gaan zwemmen. Stoneiland is aan het stuwmeer. Het zag er heel mooi uit met de dode bomen die uit het meer kwamen. We hebben daar gezwommen en even gezeten. Er waren ook kano’s voor ons geregeld, dus we konden ook even op het water gaan peddelen. Dit bleek moeilijker da verwacht. Door de stromingen deed de boot wat hij zelf wilde sturen had geen zin. Toch hebben we er even van kunnen genieten, we durfde alleen niet te ver te peddelen omdat we anders bang waren dat we niet terug konden komen.
Rond lunchtijd gingen we verder richting Brownsberg. We moesten een lange tijd over een hobbelige zandweg rijden. Heel irritant. En helaas waren er een paar die wagenziek werden. Ook ik had het op het laatst even zwaar, vooral omdat we al een tijd niets gegeten hadden.
De hitte viel op Brownsberg gelukkig mee. Doordat we hoog zaten was de temperatuur ook wat lager, dit was wel prettig. Na een lekkere lunch (rijst met kip en pompoen) hebben we onze wandelkleding aangetrokken om onze eerste echte wandeling te maken door de jungle. Het wandelen was best zwaar, je moet goed opletten waar je je voet neer zet en daarnaast blijft het weer in de jungle toch redelijk benauwd. We wandelde naar de Leo vallen. Er was weinig water, maar toch zag het er mooi uit. We besloten daar even te blijven en uit te rusten. Het was te laat om de andere waterval ook te bezoeken. De volgende dag zouden we naar wittikreek gaan, daar zou een kleine kreek zijn waar we ook even in konden gaan zwemmen.
In de avond hebben we Surinaamse macaroni gegeten. Dit smaakte zeer goed. We kwamen in de avond ook een andere gids tegen die veel wist over het sterrenstelsel. Hij heeft ons er wat over uitgelegd. We hebben zelfs jupiter gezien met drie manen. Ik snap nu beter hoe de sterrenhemel ingedeeld is, toch best leuk om te weten.
In de ochtend stonden we m half zes op om naar de zonsopkomst te kijken. Na het ontbijt vertrokken we naar wittikreek. Voor we vertrokken hoorde we dat de brulapen op het kamp waren. We konden ze goed zien. Deze kreek was echt magisch mooi om te zien. Het water was ook helder en lekker koud. Die verkoeling hadden we wel nodig want om de kreek te bereiken moesten we twee uur en een kwartier door de jungle lopen. Het lopen door de jungle was zwaar maar ook heel mooi. De salamanders en kikkers schoten voor onze voeten weg. En ook hebben we kwata-apen gezien! Mijn dag kon niet meer stuk!

De maandag na deze trip werd ik meegevraagd door een collega om ook op salsales te gaan. Dit sprak mij wel aan en ik ben dus mee gegaan die avond. De hele maand november zal ik lessen volgen twee keer in de week. Om zo toch iets van de basis mee te krijgen en dat ik niet volledig voor paal sta als ik salsa moet dansen in de club. Mijn docent is erg grappig en leert ons de passen op een leuke manier aan. Het gaat niet alleen om het dansen maar ook om het gevoel, daarom moeten wij ook onze SuperSexySalsa-gezicht oefenen. Je snapt dat dit voor de nodige hilariteit zorgde.

Over stage heb ik deze keer weinig te vertellen. Het gaat goed, heb het naar mijn zin en ik leer veel.

Laatst ging ik ook schieten op de schietbaan. Dat was echt super om te doen! Samen met nog een meisje leek het ons tof om dat een keer te proberen. We hadden gehoord van een schietbaan en zijn er zomaar een keer langs gegaan. De mannen die daar aan het schieten waren vertelde enthousiast over hun hobby. Zij schoten in een soort van parcours en werden op snelheid en rake schoten getest. Na een hele rondleiding vroegen wij of wij het ook mochten proberen. Dat was goed, we moesten dan alleen de kogels betalen en die woensdag erna terug komen voor het schieten. Dit lieten wij ons geen twee keer zeggen en woensdag stonden wij weer op tijd bij de schietbaan. We kregen een goede uitleg en mochten toen proberen te schieten. Het ging me wonderbaarlijk goed af! Ik raakte alle schoten dicht bij elkaar op het bord. Volgens die man was dit bijzonder goed voor iemand die nog nooit geschoten had. Blijkbaar een natuurtalent dus. Toch gaat het mijn hobby niet worden, het was leuk om te proberen maar toch niet helemaal mijn ding. Toch voelde ik mij even heel stoer.

En na bijna twee maanden alleen heb ik nu dan eindelijk huisgenoten! Alleen wonen vond ik ook wel fijn, maar met meer mensen is het toch wel gezelliger.

Bigi Pan, Vlindertuin en White Beach

Na enige tijd weer een verhaal vanuit Suriname!
Ik bedenk me nu dat ik er al een maand ben, de tijd vliegt!

Mijn stage went al goed. Het is nu nog veel niets doen. Maar ik mag me wel al bij de intakes voegen en vragen stellen aan de cliënten. Dat geeft iets meer voldoening op een dag. Ook ben ik bezig met het kennismaken met de instellingen. Laatst was ik bij een kindertehuis, hier waren de kleuters aanwezig op de crèche. Ze keken mij en mijn collega belangstellend aan. Één jongetje pakte mijn been vast en begon mij te knuffelen. Toen ik hurkte om met hem te praten kwam de rest mij ook knuffelen en ook echt allemaal tegelijk, ik viel nog net niet om. Ik had nog niet eerder met de kinderen hier te maken gehad, dit maakte mijn dag dus helemaal goed! Je merkt wel dat de kinderen hier een blanke vooral associëren met aandacht. Dit zoeken ze dus direct bij je op.
Bij de instellingen komen was eerst nog vrij lastig omdat er simpelweg geen vervoer is naar de instellingen. We gaan nu met eigen vervoer. Er is iets aan de hand tussen het ministerie van sociale zaken en Jeugdzorg waardoor dit niet goed loopt. Ik krijg het idee dat zij het nut van jeugdzorg niet inzien. Hierdoor krijgen wij maar een heel klein bedrag om als Jeugdzorg te kunnen bestaan. Dit zorgt er voor dat het erg moeilijk is om tot oplossingen te komen en daadwerkelijk het veld in te gaan om onderzoek te doen. Nogal frustrerend, maar ik begin het al aardig te accepteren. Ik kan ook niet anders.

In het weekend van 13-10 ben ik op mijn eerste trip geweest. Ik ging naar Bigi Pan, dit betekend ‘groot meer’. En dat was het ook wel! Bigi Pan ligt in het westen van Suriname vlak bij Nickerie. Zaterdagochtend vertrokken we met een bus. We moesten vier uur rijden en hebben een aantal stops gemaakt. Zo ook bij een markt in Nickerie, daar verkopen de locals al hun Surinaamse kruiden, groenten en fruit. Ik heb daar Knippa geprobeerd. Dat is een vrucht die ik een beetje op lychee vond lijken. De smaak was wel anders en kan ik met geen mogelijkheid beschrijven, lekker was het wel!
Na de busrit gingen we door op een korjaal(Surinaams bootje). Hiermee gingen we naar bigi Pan. Via een rivier en door het moeras. Onderweg konden we genieten van de mooie natuur en de vele vogels. Ik heb er een aantal roofvogels weten te spotten. Het meer zag er prachtig uit met een aantal huisjes die er midden op stonden. Ons huisje zag er leuk uit. Ik hing mijn hangmat in een hokje met ook bedden zodat ik uit de wind kon slapen. We konden kajakken en zwemmen. Het water bleek maar tot onze middel te komen. De grond voelde vies en modderig aan. Je zakte er met je voeten nog een stukje doorheen. In de avond gingen we op kaaimannenjacht. Onze bootsman bleek een jongen te zijn van ongeveer 10 jaar. Hij ving de kaaimannen niet, dat gebeurde op een andere boot met een extra begeleider erbij. Wel konden we goed zien hoe de kaaimannen gevangen werden. Terug bij het huisje konden we met de kaaimannen op de foto. Ik moest de kaaiman goed bij zijn keel pakken, zo bleef hij rustig. Het was best zielig hoe iedereen met ze op de foto wilde terwijl hun bek zo afgesnoerd was. Na ruim een uur werden ze weer vrijgelaten.
In de avond zaten we met z’n allen gezellig met elkaar. Er werd borgoe-cola gedronken en muziek gedraaid. Ook was er iemand met een gitaar, dat gaf wel sfeer.
Na een zeer slechte nacht in een hangmat die slap begon te hangen was ik blij dat het ochtend was. Na het ontbijt zijn we weer met de korjaal het moeras in gegaan. In de natuur konden we nog meer vogels zien. Waaronder de rode ibis, een velrode vogel. Na een uur in het bootje waren we bij de kust. Daar konden we een modderbad nemen en hebben we als kleine kinderen gespeeld en moddergevechten gehouden.

Op vrijdag 19-10 heb ik een bezoek gebracht aan de vlindertuin en plantage. De vlinders in dit park worden gekweekt om te exporteren naar andere landen, waaronder Nederland. De vlinders waren allemaal erg mooi. We kregen een tour door de tuin en plantages waar ze meer over de omgeving en het kweken vertelde. En groeien ook veel boom- en plantensoorten waar wat over verteld werd. Er waren ook schildpadden en slangen. Met de kleine schildpadden mochten we ook op de foto. Leuk, maar hij vond het wel nodig in mijn hand te bijten, au! Haha, gelukkig viel het mee hoe pijn dat deed. Een geslaagde middag die we afsloten met lekkere bakabana. Dat is gefrituurde bakbanaan wat je met pindasaus eet. Superlekker, maar superongezond.

Zondag 21-10 ben ik met twee meiden naar White Beach gegaan. Een heel mooi strand waar we de hele middag lekker gechillt en gezwommen hebben. Ik had mijn hangmat mee, waar ik heerlijk in kon relaxen. De meiden waar ik mee was zijn twee jaar eerder al in Suriname geweest. Hierdoor konden zij nog een aantal mensen van toen. Een van deze oude bekenden kwamen we tegen op White Beach. Hij was op de jetski, wij mochten alle drie om de beurt een rondje mee. En alsof dat nog niet genoeg was, we mochten ook met een andere Surinamer mee op de speedboot!

Zo, tot zover mijn verhaal weer. Komende week is het Jazzfestival in Suriname. Dat zal wel goed zijn voor een aantal leuke feestjes. Daar zal ik de volgende keer wel over vertellen!

Nationaliteiten-Bingo en mijn eerste stageweek.

Vrijdag 28-09-2012 een internationale avond.
Deze avond spraken mijn huisgenoot en ik af met Franse vrienden van haar. We zouden naar hen toe gaan voor een aperitief. In Frankrijk betekend dat ook dat je een drankje gaat doen met allerlei hapjes in de avond, dus niet alleen voor het eten. Dit stel woont in Suriname voor werk al ruim een jaar. Er waren nog meer mensen uitgenodigd, deze mensen kwamen ook weer uit andere landen. Er was een Mexicaan, Braziliaan, Venezolaan en een Surinaamse. En met mijn huisgenoot en ik waren ook de landen België en Nederland vertegenwoordigd. Ik kon zo dus goed mijn Engels oefenen! Met deze groep besloten we een Hindoestaanse markt over te gaan. Dit leek op een soort festival met veel muziek en dans. Ook was er veel eten verkrijgbaar, kleding, meubels, sierraden en dergelijke. Ik heb fried cassave, tofu en kip geproefd. Er waren weinig toeristen aanwezig en voornamelijk locals. Heel leuk om de sfeer van zo’n markt mee te krijgen.
Later op de avond zijn we met een deel van dit gezelschap richting ’t Vat gegaan. Dit is een cafe waar ook salsa gedanst kan worden. Ik kwam er niet onderuit, ik moest de dansvloer op van iedereen. Na wat freestylesalsa heb ik ook al wat passen geleerd. Heel erg leuk! Alleen bakte ik er nog weinig van, wie weet neem ik hier nog lessen.
Vervolgens werd het tijd voor de discotheek. Ook hier was het erg gezellig en wordt er veel gedanst. Lijkt me duidelijk dat het deze avond/nacht erg laat werd.

Op zaterdag hadden we de plannen om naar White Beach te gaan in de morgen. We werden pas laat wakker en vertrokken dus eigenlijk te laat. Het was ook nog bijna twee uur rijden. Onderweg besloten we toch naar OverBridge te gaan in plaats van White Beach. Er zou op White Beach een festival plaats vinden en we wisten niet zeker of we er wel konden zwemmen. Het strand op OverBridge was echt wat ik verwachte van Suriname; de mooie groene natuur, palmbomen en hangmatten. Tegen het einden van de middag heb ik ook mijn eerste tropische regenbui meegemaakt deze duurde gelukkig maar tien minuten.

Zondagochtend waren wij uitgenodigd voor een Frans ontbijt bij de franse vrienden van mijn huisgenoot. Daar was nog een vriendin van de franse. Zij is een Roemeen en Italiaanse in één, ook zij werkt hier in Surriname. Erg lekker om stokbrood met confituur(jam) te eten. Ik ben er achter dat fransen met het ontbijt wel gekke gewoontes hebben. Zo koken ze een ei maar drie minuten en dippen zij hun brood in de ei-smurrie. Daarnaast eten ze confituur en kaas tegelijk op brood. Thee drinken ze uit soepkommen en daar dippen ze ook nu brood in(met beleg). Ik heb het allemaal geprobeerd, het was nog lekker ook!
Deze Fransen doen aan couchsurfen en lenen daar ook een kamer van hun appartement voor uit. Vandaag kwam er een Australische jongen die aan het backpacken was in heel Zuid-Amerika. Heel leuk om over zijn ervaringen en verhalen te horen.
In de avond waren we naar een Surinaams feest geweest. Via wat Nederlandse studenten waren wij hier ook voor uitgenodigd. De Surinamers weten echt wel hoe ze een feest moeten maken! Er werd veel gedanst, gegeten en gedronken. Er was zelfs vuurwerk. Het leek op een trouwerij, maar het feest was ter ere van de zestigjarige leeftijd van een meneer die o.a. kamers verhuurt aan studenten.

Mijn eerste stageweek!
Mijn stage zal vier dagen in de week van acht uur tot drie uur zijn. Dus ook mijn eerste morgen was ik acht uur aanwezig. Ik was de eerste en moest even wachten tot de rest van de collega’s aanwezig waren. Langzamerhand kwamen ze binnendruppelen. Na een uur wachten moest ik naar het kantoor van de directeur komen. Daar gaf hij mij meer uitleg over mijn stage en wat ze van mij verwachtten.
Er was ook een vergadering waarin iedereen hun cases voorlegde. Hier hoorde ik wat voor situaties er voor kunnen komen. Dit waren echt heftige verhalen. De meeste kinderen die aangemeld worden, worden wel verwaarloosd op wat voor manier dan ook. Ik kan me nu bezig houden met observeren, kennismaken met internaten en de nazorg van uit huis geplaatste kinderen. Langzamerhand zal ik er naar toe gaan werken om zelf de intake gesprekken te gaan voeren met de ouders en kinderen.

Welkom in Suriname!

Heel veel maanden heb ik toegeleefd naar dit moment, stage in Suriname. En tot nu toe geniet ik met volle teugen!

Woensdag vloog ik om vier uur in de middag. De vlucht verliep voorspoedig. Het vliegtuig landde zelfs drie kwartier eerder. Deze tijd werd wel weer gecompenseerd met de lange wachttijd voordat de taxi vertrok richting Paramaribo. Tijdens deze rit werd ik heel moe en wilde ik het liefst direct slapen. Toen ik bij mijn huis afgezet werd ontving de huisbaas mij. Hij leidde mij rond in het huis en liet mij een aantal regels weten. Ik kreeg een rondleiding door Paramaribo, zo kon ik de belangrijkste plekken alvast vinden. Mijn huisgenoot ging ook mee en gaf mij ook een aantal tips. Na deze tour dronk ik met mijn huisgenoot nog een dyogo Parbo bier. Jawel, mijn eerste woordje Sranantongo heeft met bier te maken! Het betekend een literflies bier, Parbo is het merk. De fles ging niet op want ik was veel te moe. Ik sliep om 1:00 dat was 6:00 in de nacht in Nederland. Dat werd dus wel tijd.

Mijn huisgenootje is een Belgisch meisje, zij is hier om Nederlands te leren. Ik kan het goed met haar vinden. Ze leid me ook een beetje rond hier in Parmaribo. Ik vond het erg jammer om te horen dat ze maandag al vertrekt. Dit betekend ook direct dat ik de komende twee weken alleen in het huis zit. Dan komt er een echtpaar en in november komen er pas meer studenten.
Maar aan contacten heb ik niet te kort hoor! Je leert hier heel snel nieuwe mensen kennen.
Donderdag hebben mijn huisgenoot en ik met nog twee studenten gezwommen en gegeten. Erg gezellig! Ik merk dat je snel contact maakt en dat iedereen ook heel erg aardig is. Meerdere Surinamers verwelkomde me ook direct toen ze hoorde dat ik er net was.

Het huis waar ik woon ziet er goed uit en mijn kamer is ook goed. Heel veel dank aan Esther! Zij heeft haar klamboe laten hangen en nog wat spullen voor me achter gelaten. De eerste nacht was echt bloedheet en heb ik amper geslapen, dat ging vannacht al beter. Ik merk dat ik nog erg moet wennen aan het klimaat. Na een klein stukje fietsen ben ik al helemaal bezweet. Ze zeggen dat het snel went, daar ga ik dan maar van uit.

Ook heb ik al een gesprek gevoerd op mijn stage. Deze gaat maandag beginnen. De man liet mij duidelijk weten dat ik mijn Nederlandse ervaringen achter moest laten en helemaal open moest staan voor de Surinaamse werkwijze. Anders zou mijn stage niet goed gaan verlopen. Hier had ik al over gehoord, nu het nog ervaren!

Komend weekend ga ik waarschijnlijk naar White beach en nog wat culturele dingen doen in de stad. En vanavond ga ik het meemaken: Stappen in de stad! Schudden met die billaaaah.