Weer wat weken verder en weer genoeg meegemaakt. Inmiddels loop ik al goed achter met verhalen. Met het huiswerk en ander typwerk voor stage heb ik niet altijd evenveel zin om ook een verhaal voor mijn blog te maken, excuus hiervoor.

In het weekend van drie en vier november ben ik op trip geweest naar Brownsberg. Via Blue frog werd dit aangeboden voor een goed prijsje en zo ging ik dus mee. De mensen die meegingen had ik niet eerder ontmoet. Ik had begrepen dat er vrijwilligers mee gingen dus dat zou vast goed komen. En dat kwam het ook!
Die zaterdag moesten wij ons verzamelen bij het kantoor. De vertrektijd was acht uur, ik zorgde er voor dat ik iets eerder aan kwam om mijn spullen nog in de auto te kunnen doen en om mijn fiets veilig te parkeren. Ik moest mij nog haasten omdat ik, zoals gewoonlijk, op het laatst nog van alles moest pakken en doen. Dat was nergens voor nodig want meneer de chauffeur kwam ruim een half uur te laat, hij moest nog tanken en dingen doen…. (Surinaamse mentaliteit, heel gewoon hier) In het dagelijks leven, op het werk en tijdens het uit eten ben ik dit wel gewend. Maar voordat een trip begint kan ik me er toch wel aan storen. Maar goed, no spang, we waren onderweg!
We kwamen eerst aan bij stoneiland waar we lekker konden gaan zwemmen. Stoneiland is aan het stuwmeer. Het zag er heel mooi uit met de dode bomen die uit het meer kwamen. We hebben daar gezwommen en even gezeten. Er waren ook kano’s voor ons geregeld, dus we konden ook even op het water gaan peddelen. Dit bleek moeilijker da verwacht. Door de stromingen deed de boot wat hij zelf wilde sturen had geen zin. Toch hebben we er even van kunnen genieten, we durfde alleen niet te ver te peddelen omdat we anders bang waren dat we niet terug konden komen.
Rond lunchtijd gingen we verder richting Brownsberg. We moesten een lange tijd over een hobbelige zandweg rijden. Heel irritant. En helaas waren er een paar die wagenziek werden. Ook ik had het op het laatst even zwaar, vooral omdat we al een tijd niets gegeten hadden.
De hitte viel op Brownsberg gelukkig mee. Doordat we hoog zaten was de temperatuur ook wat lager, dit was wel prettig. Na een lekkere lunch (rijst met kip en pompoen) hebben we onze wandelkleding aangetrokken om onze eerste echte wandeling te maken door de jungle. Het wandelen was best zwaar, je moet goed opletten waar je je voet neer zet en daarnaast blijft het weer in de jungle toch redelijk benauwd. We wandelde naar de Leo vallen. Er was weinig water, maar toch zag het er mooi uit. We besloten daar even te blijven en uit te rusten. Het was te laat om de andere waterval ook te bezoeken. De volgende dag zouden we naar wittikreek gaan, daar zou een kleine kreek zijn waar we ook even in konden gaan zwemmen.
In de avond hebben we Surinaamse macaroni gegeten. Dit smaakte zeer goed. We kwamen in de avond ook een andere gids tegen die veel wist over het sterrenstelsel. Hij heeft ons er wat over uitgelegd. We hebben zelfs jupiter gezien met drie manen. Ik snap nu beter hoe de sterrenhemel ingedeeld is, toch best leuk om te weten.
In de ochtend stonden we m half zes op om naar de zonsopkomst te kijken. Na het ontbijt vertrokken we naar wittikreek. Voor we vertrokken hoorde we dat de brulapen op het kamp waren. We konden ze goed zien. Deze kreek was echt magisch mooi om te zien. Het water was ook helder en lekker koud. Die verkoeling hadden we wel nodig want om de kreek te bereiken moesten we twee uur en een kwartier door de jungle lopen. Het lopen door de jungle was zwaar maar ook heel mooi. De salamanders en kikkers schoten voor onze voeten weg. En ook hebben we kwata-apen gezien! Mijn dag kon niet meer stuk!

De maandag na deze trip werd ik meegevraagd door een collega om ook op salsales te gaan. Dit sprak mij wel aan en ik ben dus mee gegaan die avond. De hele maand november zal ik lessen volgen twee keer in de week. Om zo toch iets van de basis mee te krijgen en dat ik niet volledig voor paal sta als ik salsa moet dansen in de club. Mijn docent is erg grappig en leert ons de passen op een leuke manier aan. Het gaat niet alleen om het dansen maar ook om het gevoel, daarom moeten wij ook onze SuperSexySalsa-gezicht oefenen. Je snapt dat dit voor de nodige hilariteit zorgde.

Over stage heb ik deze keer weinig te vertellen. Het gaat goed, heb het naar mijn zin en ik leer veel.

Laatst ging ik ook schieten op de schietbaan. Dat was echt super om te doen! Samen met nog een meisje leek het ons tof om dat een keer te proberen. We hadden gehoord van een schietbaan en zijn er zomaar een keer langs gegaan. De mannen die daar aan het schieten waren vertelde enthousiast over hun hobby. Zij schoten in een soort van parcours en werden op snelheid en rake schoten getest. Na een hele rondleiding vroegen wij of wij het ook mochten proberen. Dat was goed, we moesten dan alleen de kogels betalen en die woensdag erna terug komen voor het schieten. Dit lieten wij ons geen twee keer zeggen en woensdag stonden wij weer op tijd bij de schietbaan. We kregen een goede uitleg en mochten toen proberen te schieten. Het ging me wonderbaarlijk goed af! Ik raakte alle schoten dicht bij elkaar op het bord. Volgens die man was dit bijzonder goed voor iemand die nog nooit geschoten had. Blijkbaar een natuurtalent dus. Toch gaat het mijn hobby niet worden, het was leuk om te proberen maar toch niet helemaal mijn ding. Toch voelde ik mij even heel stoer.

En na bijna twee maanden alleen heb ik nu dan eindelijk huisgenoten! Alleen wonen vond ik ook wel fijn, maar met meer mensen is het toch wel gezelliger.